Fotoverslag
In 2004 maakte ik een fietstocht van thuis uit naar Oostenrijk en terug. Je kan hier verder lezen wat ik onderweg allemaal uitspookte.
Rüdesheim (D) - Kahl (D)
Datum: 19-07-2004
Afstand: 124.68km
Totale afstand: 772km
Vandaag is het al bijna gedaan met de Rijn. Ik volg die nog een klein stukje tot Mainz. Voor de verandering moet ik eens niet langs de hoofdweg rijden. Meestal is die zelfs verboden voor fietsers. Ik moet met mijn Olifant over een hobbelig karrenspoor langs de oever. Het is veel rustiger rijden maar schiet natuurlijk langs geen kanten op.
Een beetje voor ik Mainz slaat het noodlot dan nog eens toe. Een vijs uit mijn voordrager heeft geen zin meer valt eruit. De fietsermaker had gezegd dat ze erin gedraaid waren om er nooit meer uit te kunnen… Ik moet eventjes zoeken en vind inderdaad de vijs terug. Een cilindertje dat de afstand tussen drager en voorvork regelt, is hopeloos verdwenen. Met wat moertjes en rondeeltjes kan ik toch iets gelijkaardigs bekomen. De vijs er stevig indraaien lukt niet. Ik draai de kop van de vijs gewoon kapot. Vanaf nu zal ik elke morgen dit vijsje eens vast moeten draaien. En het goed in de gaten houden. Waarschijnlijk is het de wraak van de Loreley die me wat blijft achtervolgen.
Na dit oponthoud kan ik mijn tocht verderzetten en Mainz binnentrekken. Ik neem er een paar kleine baantjes – vraag me niet hoe ik ze gevonden heb – en kom zo nooit echt in de stad terecht. Eens voorbij Mainz wissel ik de Rijn voor de Main. Er wordt daar ook een fietsroute verondersteld te passeren. Hopelijk is ze wat beter aangeduid dan deze langs de Rijn. Soms valt het mee, maar evenveel valt het lelijk tegen. Op cruciale punten is dikwijls absoluut in de verste verte geen markering te bespeuren. En uniformiteit in de bewegwijzering is al helemaal een ijdele hoop. Ik weet niet hoeveel verschillende soorten markeringen ik van de route gezien heb, maar het zal toch wel tegen de tien lopen. Ik zal zelf best een beetje een weg zoeken. Dat lukt behoorlijk goed tot ik Höchst bereik. Daar ligt langs de Main een industriegebied waar ik niet door kan. Hopeloos verkeerd gereden.
Höchst is zo een beetje een voorstadje van Frankfurt. Ik had gehoopt om langs de Main Frankfurt te kunnen doorkruisen. Ik heb er ferm nevenst gepakt. Vanuit Höchst naar Frankfurt rijden, was al een ramp. Om dan in Frankfurt aan de Main te geraken nog veel erger. Je wordt er alle kanten opgestuurd, behalve de kant waar je heen wil. En dan nog af en toe eens een afgrijselijk drukke invalsweg en dergelijke pesterijen. En om dan Frankfurt voorbij te geraken is een even groot probleem. Eén ding heb ik vandaag geleerd: de hel voor fietsers bestaat en ze noemt Frankfurt. Je geraakt er absoluut niet in en eens je er in bent geraak je er niet meer uit. Een goede raad als je ooit aan die kanten gaat fietsen: blijf zo ver als je kan van Frankfurt. Ik kan het weten.
Normaal begin ik rond vier uur naar een camping uit te kijken, maar vandaag zit ik op dat moment nog in de stad. Komt doordat je in steden nooit opschiet. En ik heb absoluut geen zin om de eerste camping na Frankfurt te nemen. Ik wel er zo ver mogelijk vandaan geraken. Eerst moet ik wat frustratie afreageren. Ik trek er wel lessen uit: een beetje verder ligt opnieuw een industriezone langs de Main. Eens van kant wisselen lost het probleem op. Rond half zeven, naar mijn doeningen erg laat, houd ik halt op de camping van Kahl.
Snel zet ik mijn tentje op en eet een beetje en dan vertrek ik al voor een duurloopje. Aan de camping ligt een zwemvijver. Ik probeer eens of ik daar rond kan lopen. Het blijkt niet te gaan. Dan moet ik maar iets anders proberen. Niet zo ver van de camping ligt een bosje met erin wat paden en een paar gemarkeerde routes. De "blauwe kikker-route" gaat zo ongeveer het hele bos rond. Er zitten een paar hellinkjes in en loopt de hele tijd over onverharde paden. Het zijn rondjes van een achttal minuten. Na een paar toertjes kom ik een andere loper tegen.
Samen lopen we een paar rondjes. Hij vertelt dat hij ook al een paar fietstochten heeft gemaakt (met een ligfiets) en ook altijd problemen heeft met de voordrager. Bij hem gaan ze ook altijd kapot. Ben ik blij dat het blijkbaar niet aan mij ligt. Dat Frankfurt een ramp is om in te fietsen wist hij ook al. Ze hadden het eens geprobeerd met een hele groep van de ADFC, waaronder verschillende mensen uit Frankfurt zelf, maar waren toch hopeloos verkeerd gereden. Hoe zou ik dan een goede weg kunnen vinden? Blijkbaar had ik beter de overkant gekozen, dat fietst aangenamer. Ik zal het onthouden voor in het vervolg.
Na een paar rondjes keer ik terug naar de camping en hij naar huis. Ik heb 1u20' op de chrono. Tijd om van een verdiende nachtrust te genieten. Erg veel komt daar niet van in huis. Naast mij staan wat Duitse kleuters (ongeveer 16 jaar) voor wie de belangrijkste levensvraag eruit bestaat of er nog wodka is. En lawaai maken dat het geen naam heeft. Rotzakken.
Kahl (D) - Zimmern (D)
Datum: 20-07-2004
Afstand: 123.4km
Totale afstand: 895km
Na de rotdag van gisteren kan vandaag alleen maar beter worden. Al snel zit ik terug aan de Main en begin die opnieuw te volgen. Langs de Main fietsen is echt wel zalig: de hele tijd ligt er een fietspad langs het water. Volledig autovrij. Je kan het vergelijken met de jaagpaden die ook bij ons naast praktisch alle waterlopen liggen. Belangrijkste verschil is dat je hier een veel mooier landschap hebt.
Het gemak van langs de Main fietsen is dat je de hele tijd min of meer vlak kan rijden. Het nadeel is natuurlijk dat je de rivier met al zijn kronkels moet volgen. Niet dat ik daar zo tegen opzie. Ik ben niet echt haastig. De bewegwijzering is hier ook steeds beter. Er staan eens niet alleen bordjes op de plaatsen waar je het zelf wel had kunnen bedenken. Alleen als je een dorpje passeert hebben ze je af en toe liggen. Je kan dan dikwijls niet aan de waterkant blijven, ze sturen je het dorp in, maar de markering om er terug uit te geraken verdwijnt ergens. En dan mag je een beetje door het centrum dwalen tot je de rivier terugvindt.
De hele dag heb ik zo op mijn gemak langs het water gebold. Genieten van een stralend weertje. Soms zelfs een beetje te stralend. Ik begin behoorlijk verbrand te raken. En tot overmaat van ramp is mijn chocolade helemaal gesmolten. Ik ben nog steeds hard op zoek naar een systeem om ervoor te zorgen dat chocolade tijdens trektochten niet smelt. Wie iets dergelijks vindt wordt dringend verzocht het mij te laten weten. Mijn eeuwige dankbaarheid zal uw deel zijn. Niet met een koelkast afkomen, aub. Dat kan ik niet vanachter op mijn fiets leggen.
's Avonds kom ik op een gewoonweg zalig campingske terecht. Je moet je tent opzetten op het grasveld tussen het fietspad en de rivier. Sanitair is te vinden onder de vlakbij gelegen café. In het café heb ik niemand gezien, erg veel last heb je er dus niet van. Het resultaat is in elk geval een zalig rustig plekje met een schitterend uitzicht.
Later op de avond probeer ik voor het eerst sinds mijn vertrek wat tempo's te doen. Aangezien het Mainpad achter mij overal geasfalteerd is, probeer ik of er voor mij wat onverharde stukjes zijn. Dat blijkt niet het geval. Pech gehad, dan maar op asfalt blijven. Tijdens de eerste tempootjes kom ik erg moeilijk op gang, maar naar het einde toe gaat het vlotter. De laatste twee begin ik er dan weer wat door te zitten. Ik heb toch netjes de geplande 8 keer 3' afgewerkt. Daarna in mijn slaapzak gekropen om de slaap die ik gisteren gemist heb in te halen.
Zimmern (D) - Münster (D)
Datum: 21-07-2004
Afstand: 128.99km
Totale afstand: 1024km
Mijn laatste dag langs de Main. Tegen vanavond zou ik de zogenaamde Mainviereck uit moeten zijn. Onder een stralend zonnetje begeef ik me terug op weg langs de Mainradweg. Het grootste deel van de dag laat deze me de kronkels van de Main volgen. Af en toe moet je eens van kant wisselen om niet op de autowegen terecht te komen. Op die plaatsen zou de markering wel wat beter mogen. Voor de rest niets dan lof voor dit stuk van de Mainradweg. Het weer zou van mij wel iets koeler mogen zijn. Af en toe passeert eens een klein wolkje. Gelukkig maar want voor de rest is het verzengend warm. Van mijn chocolade schiet weer niet bepaald veel over.
Eens bij Würzburg is het uit met de pret. Ze sturen me er nog maar eens een stad door. Eens er voorbij is het mooie fietspad langs de Main plots verdwenen. Ik ben er nog in geslaagd over iet of wat rustige wegen tot Ochsenfurt te rijden. In Ochsenfurt zeg ik dan vaarwel tegen de Main en rijd verder naar het zuiden.
Om te beginnen moet ik langs een vrij drukke weg een ferme helling oprijden. Niet bepaald fijn, langs de Main was het een stuk plezanter. Ik probeer een paar keer wat landbouwwegeltjes te volgen. Al gauw heb ik door dat ik op die manier overal terecht ga komen, behalve waar ik wil zijn. Gewoonlijk draaien die wegeltjes zowat alle kanten op. Dan maar hopen dat de normale wegen niet de hele tijd zo druk blijven. Dat loopt goed af. Ik kan een hele tijd langs rustige wegen tussen de velden rijden. In één van de kleine dorpjes die ik passeer, bereik ik de mijlpaal van 1000 kilometer. Oelingen is de plaats waar die heuglijke gebeurtenis plaatsvindt.
Tegen het einde van de dag maken de velden steeds meer plaats voor bossen. Regelmatig moet ik een pittige helling overwinnen. In die mooie streek zoek ik een plaatsje voor de nacht. Ik kom op een erg verzorgde camping terecht.
Vrij laat op de avond trek ik er nog eventjes op uit om een half uurtje los te lopen. Ik begin met een klein baantje te volgen. Dat baantje vindt er niet beter op dan een hele tijd de helling op te lopen. Dat was niet direct wat ik in gedachten had. Ik besluit dan maar iets anders te proberen. Ik ga eens op zoek naar een pad dat van het dorp naar een meertje een beetje voorbij de camping. Het lukt me inderdaad iets dergelijks te vinden. Eén probleem: de hele tijd gaat het steil bergop en bergaf. Verdorie zeg, hebben ze hier dan nergens een pad waar je gewoon op je gemak kan lopen? Ze hebben me in elk geval goed liggen. Om het wat goed te maken zie ik beetje onder mij een klein hertje het bos inschieten. Het is al goed, daarvoor wil ik gerust wat op die bergen zwoegen.
Münster (D) - Hammerschmiede See (D)
Datum: 22-07-2004
Afstand: 93.81km
Totale afstand: 1118km
Vandaag is het donderdag, tijd om eens te kijken waar dit weekend wedstrijden te lopen zijn. Ik vind er twee waar ik moet kunnen geraken. Eentje waar ik vanavond al moet kunnen geraken en eentje die ik ook moet kunnen bereiken, met het risico dat ik ferm ga moeten doorrijden. Na de hectische wedstrijd in Düren besluit ik op veilig te spelen en kies voor die dichtstbijzijnde wedstrijd. Dat is wel niet zo ver, maar dat valt op te lossen door wat omwegen in te lassen. Het duurt niet lang of ik heb een goede route uitgestippeld.
Daarna ga ik terug op weg. De tocht voert vandaag door een heuvelachtig landschap, hoofdzakelijk tussen de velden. Het is erg lastig rijden. De hellingen zijn nooit echt lang, maar kunnen dikwijls heel nijdig zijn. Om het nog wat lastiger te maken staat een stralende zon aan de hemel. Mooi natuurlijk, maar ze maakt het wel heel warm.
In een poging om een drukker stuk te ontwijken, beproef ik toch maar nog eens mijn geluk op de veldbaantjes. Nog maar eens kom ik erachter dat je nooit kan voorspellen waar die naartoe lopen. Ik maak een paar vreemde kronkels en moet een paar keer terugkeren omdat het baantje simpelweg in één of ander veld doodloopt. Op de normale wegen blijven is dus de boodschap. Voor de rest lukt het me heel goed rustige wegen te vinden.
Ik besluit tamelijk vroeg halt te houden. Dan kan ik vanavond eens wat langer lopen. Ik vind een plaatsje op een camping aan een meer met recreatiegebied. Ik had in gedachten om rond het meer of langs de bijhorende rivier te lopen, maar dat feestje gaat niet door. Er loopt daar gewoon geen pad. Ik vraag dan maar eens op de camping of ze weten waar er wandelpaden zijn. Ze weten me te vertellen dat ik op boven op de heuvels wat kan vinden.
Ik zal dat eens gaan controleren. Een baantje loopt recht van de camping de heuvels in. Eens ik boven aangekomen ben zoek ik naar paden die de heuvelrug volgen. Na wat heen en weer lopen en een paar keer het bos inlopen, besluit ik dat een grindbaantje aan de bosrand de enige mogelijkheid is. Ik begin het te volgen en, hoera, het loopt netjes het bos in en blijft een hele tijd verdergaan. Na drie kwartier lopen gaat het grindbaantje over in een geasfalteerde weg. Daar heb ik absoluut geen zin in, ik keer terug. Ik had toch een iets langere duurloop in gedachten. Aan het begin van het grindbaantje keer ik nog eens terug en volg het opnieuw. Zolang als nodig is om de tijd te doen uitkomen. Na 1u55 minuten ben ik terug bij mijn tentje. In feite 5 minuten vroeger dan ik wou, maar ik laat het zo. Wat zou ik me zorgen maken over 5 minuten. Ik ben bezig met een tocht van weken. Het was in elk geval een zalig duurloopje. Bijna twee uur, bijna helemaal over onverharde wegen, bijna helemaal in het bos.
Hammerschmiede See (D) - Hößlinsülz (D)
Datum: 23-07-2004
Afstand: 103.19km
Totale afstand: 1221km
Het doel van de dag is duidelijk: zo dicht mogelijk bij Oberstenfeld geraken. Morgen wil ik daar een wedstrijd lopen. Ik ga weer maar eens op pad. De hele dag gaat het weer de hele tijd heuvel op en heuvel af. Ik zie terug behoorlijk af. Het duurt niet zo lang voordat de velden meer en meer plaats ruimen voor bossen. Dat is wel prettig. Ten eerste vind ik dat een stuk mooier en ten tweede zorgt dat regelmatig voor wat schaduw. En die kan ik goed gebruiken, want de zon staat weer aan de hemel te branden. Mijn smeltende chocolade, remember.
In feite is het heel eenvoudig. Je moet gewoon proberen zoveel mogelijk de riviertjes te volgen. Als je dat doet gaat het meestal min of meer gelijkmatig en niet al te erg omhoog. Of omlaag als je geluk hebt. Pas als je van de rivieren weggaat heb je problemen. Dan moet je dikwijls een ferme helling op. De zwaarste die ik tegenkom is maar liefst 14%. En dat is behoorlijk wat als je al die bagage mee moet sleuren. Het is de eerste keer dat ik voor de allerkleinste versnelling kies.
Een paar kilometer moet ik langs een grotere weg (een rode baan op de kaart) en dat is echt niet plezant. Het fietsen in Duitsland is heel aangenaam als je wegblijft van de grote wegen. Gelukkig ben ik behoorlijk goed in het uitstippelen van routes die zo min mogelijk grote wegen volgen en ze zo recht mogelijk kruisen.
Na het stuk rode baan begin ik het Rottal te volgen. Hiermee kom ik in het "Naturpark Schwäbisch-Fränkischer Wald". Wel mooi: veel bos en af en toe eens een mooi uitzichtpunt. Je komt er soms een ferme helling tegen. Ik moet toch op scherp staan tegen dat ik in de Alpen kom.
In de late namiddag kom ik aan bij de camping het dichtst bij Oberstenfeld. Vlak ernaast ligt een groot stuwmeer dat duidelijk een belangrijk recreatiegebied is voor het nabijgelegen Stuttgart. Op de camping zitten dan ook vooral mensen die overdag aan het meer in de zon gaan liggen. Niet echt iets voor mij. Ze hebben chance dat ze zo dicht bij Oberstenfeld liggen anders zou ik hier geen twee nachten blijven.
Na het eten ga ik op pad voor een duurloopje. Ik ga eens kijken of ik rond het meer kan lopen. Meestal is dat een goede keuze. Er ligt inderdaad een pad rond het meer. Jammer genoeg voor het grootste deel geasfalteerd, maar je hebt er geen last van het verkeer. Volgens de borden die er staan is een ronde 4,3 kilometer lang. Voor drie rondes geeft dat 13 kilometer (we gaan toch niet lastig doen over 100 meter, zeg). Ik probeer eens drie rondes in een uur af te leggen. Dan heb ik terug een idee hoe het voelt 13 per uur te lopen en kan ik inschatten aan welk tempo ik mijn trainingen doe. Ik werk alle dagen op het gevoel en waarschijnlijk is na anderhalve week fietsen het gevoel enigszins veranderd. De eerste twee ronden gaan een beetje te traag, maar met een snellere laatste ronde kom ik op juist een uur uit (op wat seconden na). Zo dat was een mooi testje.
"It is not down in any map; true places never are."
- H. Melville
