Lopen

Foto Wouter

Mijn eerste stapjes in de atletiekwereld zette ik in het voorjaar van 1993. Dat dateert al van de vorige eeuw, inderdaad. Op dat moment begon ik bij 'de Racing' de jeugdtrainingen te volgen. Daar was ik zeker geen uitblinker, maar het was plesant en dat is in de jeugdreeksen nog altijd het enige dat telt. In de loop van de jaren veranderden de trainers af en toe en probeerde ik de verschillende nummers (zowel loop-, werp- als springnummers) wat uit. Na verloop van tijd werd het duidelijk dat vooral de langere loopnummers mij het beste lagen. Als 16-jarige liep ik zo samen met Marleen en Jurgen zonder specifieke voorbereiding een eerste halve marathon. Die was alles behalve snel, maar het was zeker niet de laatste. Ondertussen gaan ze al een stuk sneller. Kort daarna ben ik me beginnen specialiseren. Daarvoor ben ik bij Patrick Van Daele zijn halve-fondgroep beginnen trainen. Pas bij Patrick ben ik dan beter beginnen lopen. Elk jaar ging ik met sprongen vooruit. De afstanden die ik liep werden ook steeds langer, zodat ik hoe langer hoe minder in de groep paste. Toen ik voor een marathon ben beginnen trainen ben ik dan ook overgestapt naar de fondgroep van Robert Bracke, waar ik nog steeds train. Een overstap die me erg goed bevallen is, duidelijk te merken aan de grote vooruitgang die ik bij hem gemaakt heb. Die marathon is er ondertussen gekomen: als 19-jarige debuteerde ik in Rotterdam in 2u50. Een jaar later ging het nog sneller: 2u36 in Marseille onder alles behalve ideale omstandigheden. Ondertussen verbeterde ik mijn tijd wat verder tot 2u31. Tot 12 oktober 1925 zou dit nog een wereldrecord geweest zijn. Die dag ging in Port Chester de Amerikaan Albert Michelsen sneller. Zijn wereldrecord zou bijna 10 jaar stand houden. In een aantal landen zou ik hiermee het nationale record hebben. Leuk om eens te bekijken. Als 23-jarige ging ik nog een stapje verder: met een barslechte voorbereiding (zeg maar geen) liep ik mijn eerste ultra. Het was de trail Olne-Spa-Olne van 64 kilometer. Daarna volgende nog een heel pak andere ultralopen. Momenteel is de situatie een beetje ontspoord: ik loop quasi enkel nog ultra en dan nog zoveel dat je niet echt meer van degelijke voorbereiding kan spreken. Ik richt me ook hoofdzakelijk op de trails: dat doe ik het liefst. Soms gaat dat goed, soms gaat dat wat minder. Het belangrijkste is tenslotte dat het leuk blijft.


"Negenennegentig procent van alle soorten die ooit op aarde heeft geleefd is uitgestorven, en wanneer wij ons daar binnenkort in onze dwaasheid bij aansluiten, zal geen enkele ster knipperen als blijk van hulde."

- T. Ferris